SAMRA GULAMOVIĆ rođena je u Sarajevu. Diplomirala je i magistrirala na Muzičkoj akademiji u Sarajevu na Odsjeku za kompoziciju i dirigovanje u klasi akademika Teodora Romanića i profesora Julija Marića. Osnivač je i dirigent Ženskog vokalnog ansambla Allegro sa kojim je postigla veliki uspjeh te osvojija mnogobrojne nagrade na međunarodnim festivalima i takmičenjima, uključujući i srebrenu medalju na Horskoj olimpijadi. Pohađala je škole dirigovanja u Baselu i Lionu. Još kao student predvodila je Hor Opere Narodnog pozorišta Sarajevo te radila kao saradnik na Televiziji Bosne i Hercegovine. Od 1998. godine počinje sa radom u Sarajevskoj filharmoniji gdje u dva mandata od 2008. do 2016. godine obavlja dužnost direktora. Na ovoj poziciji pravi zaokret koji orkestar iz ratnog i postratnog načina i mentaliteta djelovanja odvodi na put orkestra XXI stoljeća. Nakon više decenija djelovanja orkestra realizuje projekat kojim u potpunosti obnavlja instrumente, idejni je tvorac, realizator i urednik prve monografije Sarajevske filharmonije izdate povodom 90. godina djelovanja. Inicira i određuje novi vizualni identitet orkestra, kreira niz programa za djecu, mlade kao i za one koji će tek postati ljubitelji klasične muzike sa ciljem povećanja interesa za ovu vrstu umjetnosti.
Kao dirigent posvećena je klasičnom repertoaru i na koncertima sa velikim uspjehom sarađuje sa mnogobrojnim solističkim imenima poput; Ive Pogorelica, Sergeja Krylova, Vadyma Kholodenka, Alene Baeve, Ann Gastinel, Alexandra Buzlova i drugih. Bilježi i značajan broj uspješnih nastupa van Bosne i Hercegovine.
Od 2009. angažovana je i kao dirigent Baleta Narodnog pozorišta u Sarajevu sa kojim realizuje veliki broj predstava (Uspavana ljepotica, Krcko oraščić, Giselle, Dama s kamelijama, Carmen, Copelija, Vragolasta djevojka i dr) što je osim simfonijskim, čini i vodećim baletnim bosanskohercegovačkim dirigentom.
Rezidentni je dirigent najvećeg festivala klasične muzike u BiH, Sarajevskih večeri muzike. Časopis Žena 21 proglasio ju je najuspješnijom ženom u umjetnosti 2001., dobitnica je nagrade Sloboda Centra za mir Sarajevo, član je Bosanskohercegovačko–američke akademije umjetnosti i nauka.

 

 

SARAJEVSKA FILHARMONIJA prvi je profesionalno organizovan simfonijski orkestar na području Bosne i Hercegovine, a svoje je korijene imala već u ansamblima koji su se formirali tokom austrougarske vladavine na tlu naše države. Prve ideje o formiranju jednog profesionalnog ansambla u bosanskohercegovačkoj prijestolnici koji bi izvodio umjetničku muziku zapadnoevropskog tipa potekle su iz Oblasne muzičke škole. Tako je formiran Kvartet Filharmoničnog udruženja, koji je uglavnom bio sastavljen od nastavnika Oblasne muzičke škole. Prvi koncert održan je 15.04.1920. godine u dvorani sarajevskog kina Imperijal. Ovi mali, ali značajni koraci vodili su do održavanja osnivačke skupštine Sarajevske filharmonije koja se desila 6. jula 1923. Prvi koncert održan je 24. oktobra 1923. godine. Solist na klaviru bio je Klemens Menšik, a dirigovali su Aleksandar Lukinić i Josip Rožđalovski. U periodu od 1941. godine, orkestrom su dirigovali Beluš Jungić, Maks Unger, Aleksandar Lukinić, Josip Rožđalovski, Edo Křenek i Oskar Danon. Zbog ratnih dešavanja, u periodu od 1941. do 1945. godine, Filharmonija je obustavila rad i 1948. godine ponovo nastavlja sa svojim aktivnostima. Prvi koncert Sarajevske filharmonije poslije Drugog svjetskog rata održan je 20. oktobra 1948. godine, dirigovao je Oskar Danon, a solist je bio Antonio Janigro, violončelista iz Zagreba.Direktori Filharmonije u ovom periodu su bili: Tihomir Mirić (1948–1973), Teodor Romanić (1974–1976), Mirko Janjčić (1976–1984), Vladimir Maunagić (1984–1988), Miroslav Homen (1988–1989) i Ninoslav Verber (1990–1992). Sarajevskom filharmonijom su dirigovali Ivan Štajcer, Mladen Pozajić, Teodor Romanić, Miroslav Homen, Oskar Danon, Julio Marić, Dragiša Savić, Radivoj Spasić, Boris Papandopulo i brojni drugi. U odnosu na period djelovanja prije 1941. godine, Sarajevska filharmonija je značajno proširila svoj repertoar izvodeći djela ne samo stranih, već i jugoslavenskih i bosanskohercegovačkih kompozitora. Godina 1992. označila je početak agresije na Bosnu i Hercegovinu, te samim time i destrukciju svega što je građeno prethodnih decenija. Tako je i Sarajevska filharmonija prekinula sa radom dvije godine i pri tome pretrpjela velike materijalne, ali i ljudske gubitke. Svojevrsnu prekretnicu u radu Filharmonije predstavljao je koncert održan 19. juna 1994. godine kada su pod dirigentskom palicom velikog Zubina Mehte u razrušenoj Vijećnici izveli Mozartov Requiem. Kao solisti nastupili su Jose Carreras, Ruggero Raimondi, Cecilia Gasdia i Ildiko Komlosi. Iste godine Sarajevska filharmonija održava koncerte u Italiji, a narednih godina nižu se gostovanja u Austriji, Turskoj, Češkoj, Francuskoj, Švicarskoj i Italiji. Nakon završetka rata, Sarajevska filharmonija se u kadrovskom smislu obnavlja, a nastojanjima uprave na čijem su čelu bili Emir Nuhanović (1994–2008), potom Samra Gulamović (2008–2016), te Samir Lokvančić kao vršilac dužnosti direktora (od 2016), ostvareni su značajni nastupi u zemlji i inozemstvu. Koncertom u olimpijskoj dvorani Zetra 11. oktobra 2008. godine, Sarajevska filharmonija je obilježila 85 godina postojanja i rada. Tom prilikom je izvedena popularna Carmina burana Carla Orffa pod dirigentskom palicom Julia Marića. Proslavljajući svoju 90-godišnjicu 2013. godine, Sarajevska filharmonija nastavila je težiti ka ciljevima postavljenim u začetku svoje djelatnosti, ostavši tako jedan od svjetionika bh. kulturne scene i svakako jedna od najvažnijih karika u lancu sarajevskog i bosanskohercegovačkog muzičkog života.
dr. Fatima Hadžić